Uzdrowisko Leukerbad to wciąż jeden z mniej znanych w Polsce zakątków szwajcarskiego kantonu Wallis. Największy zespół kąpielisk termalnych w Alpach stanowi jednak niezwykle atrakcyjny cel wizyty. Zimą wizyta „u źródeł” nabiera dodatkowego smaku, tym bardziej że narciarska oferta Leukerbad zaskakuje swoim bogactwem.
Miasteczko
Dwujęzyczny kanton Wallis rozłożony jest wokół doliny Rodanu, która położona jest na osi wschód-zachód i w swej zachodniej części zamieszkiwana jest przez ludność francuskojęzyczną. Mniej więcej w okolicy Leuk przebiega granica językowego podziału i właśnie to miasto w dolinie jako pierwsze powita nas niemieckim dialektem. Właśnie tutaj zaczynamy piąć się stromymi serpentynami po południowym zboczu, aby po pół godzinie wjechać na zawieszony pośród skalistych zboczy płaskowyż, gdzie przycupnęło małe miasteczko.
Uzdrowisko Loeche-les-Bains wzmiankowane było już w XIII wieku, jako miejsce wywierzysk termalnych. Obecnie Leukerbad to największe termalne spa w całych Alpach. 65 źródeł wyrzuca w sumie 3,9 miliona litrów wody, której temperatura dochodzi do 51 stopni Celsjusza. Źródła w pierwszej kolejności ogrzewają budynki w mieście, a następnie zasilają w sumie 22 baseny termalne, w tym dwa miejskie kompleksy basenowe: Burgerbad (10 basenów) oraz Lindner Alpentherme (centrum wellness z dwoma basenami). W mieście znajduje się ponadto szwajcarskie centrum rehabilitacji i leczenia schorzeń reumatycznych oraz centrum medyczne Szwajcarskiego Komitetu Olimpijskiego. Choć Leukerbad zamieszkuje jedynie półtora tysiąca mieszkańców, to rozbudowana infrastruktura turystyczna zapewnia prawie siedem tysięcy miejsc noclegowych w pokojach hotelowych oraz kwaterach o zróżnicowanym standardzie od dwóch do pięciu gwiazdek.
– Zależy nam na przełamaniu stereotypu „drogiej Szwajcarii” – mówi nam David Kestens, dyrektor biura Leukerbad Tourismus – Podczas tegorocznego Sylwestra, a więc w tzw. high season można było znaleźć u nas ofertę tygodniowego pobytu w apartamencie dla czterech osób (2 sypialnie plus kuchnia) za około 600 euro – zaznacza David. Leukerbad kusi jednak nie tylko atrakcyjnymi cenami, ale także ciekawymi terenami narciarskimi oraz bogatą ofertą apres-ski. Zacznijmy od nart.
Torrentbahn
Narciarski potencjał Leukerbad to w sumie 51 kilometrów tras zjazdowych położonych na południowych zboczach masywu Torrent. Dolna stacja kolei kabinowej osiągalna jest w ciągu kilku minut z każdego zakątka miasta, a w jej podziemiach znajduje się jeden z czterech dużych miejskich parkingów. Torrentbahn w ciągu kilku minut pozwala osiągnąć rozległe hale u stóp Torrenthorn (2997 m). Dwa 60-osobowe wagoniki kursują wahadłowo i stanowią główny, ale nie jedyny sposób dotarcia do centralnego punktu całej stacji narciarskiej, jakim jest bez wątpienia Rindnerhütte (2315 m). Okazały budynek Rindnerhütte mieści w sobie nie tylko górną stację kolei Torrentbahn, ale jest także górną stacją kolejki gondolowej z Flaschen (1540 m). W Rindnerhütte znajduje się ponadto duża restauracja z rozległym tarasem widokowym, a widoki z hali Rindner naprawdę robią wrażenie. Cały południowy horyzont zagospodarowuje główna grań Alp, usiana słynnymi szczytami czterotysięcznymi na czele z masywem Dom (4545 m), a także Weisshorn (4505 m) i Dent Blanche (4357 m).
Powyżej Rindnerhütte
Aby podziwiać piękne widoki, nie musimy wcale pozostawać w Rindnerhütte. Tereny narciarskie powyżej usytuowane są bowiem na rozległym odkrytym zboczu i nic nie stoi na przeszkodzie, aby kontemplować panoramę czterotysięczników podczas jazdy na nartach. Zasadniczy ciężar obsługi sześciu głównych nartostrad na hali Rindner przypada na trzy podwójne orczyki. Już od następnego roku w miejsce centralnego orczyka (Torrent) stanąć ma 6-osobowa kanapa o przepustowości 2000 osób na godzinę. Znacząco wpłynie to nie tylko na dostępność najwyżej położonej trasy w ośrodku (mowa o czarnej „trójce” – Rindnerhalde), ale także polepszy dostępność hotelu Torrenthorn usytuowanego… w połowie stoku.
Najdłuższy zjazd
Zjazd trasą nr 3 (Rindnerhalde), oraz jej kontynuacją Alter Stafel (nr 4), i dalej nr 5 (Waldpiste) plus nr 6 (Flaschenhalde) pozwala na dokonanie najdłuższego zjazdu w Leukerbad. Łączna długość posiadającej homologację FIS trasy wynosi aż 10 kilometrów, przy deniwelacji wynoszącej 1200 metrów. Dodatkowo warto podkreślić, że każdy z tych odcinków oznaczony jest jako trasa czarna. Nie ulega jednak wątpliwości, że jest to dość liberalne podejście do przyjętej powszechnie nomenklatury narciarskiej. W rzeczywistości na takie oznaczenie zasługują co najwyżej górny i dolny odcinek trasy (Rindnerhalde i Flaschenhalde). Na pozostałej długości trasa FIS-owska, to w rzeczywistości szeroka i świetnie poprowadzona, ale raczej czerwona trasa.
Wróćmy jednak na halę powyżej Rindnerhütte. Obok czarnej Alter Stafel, są tu jeszcze cztery trasy czerwone, spośród których na wyróżnienie zasługuje trasa nr 9. Zjazd nartostradą Lingelen oferuje 3 kilometry świetnie zmrożonego śniegu nawet przy mocnej operacji słonecznej, gdyż zasadnicza część trasy biegnie szeroką efektowną doliną w cieniu skalistego urwiska Schafberg.
Czerwone trasy na hali Rindner są na tyle szerokie, że nawet mniej wytrawni narciarze powinni sobie z nimi poradzić. Jest to informacja o tyle istotna, że Leukerbad cierpi, przynajmniej nominalnie, na brak tras łatwych. Choć są tu dwie trasy niebieskie: ładna widokowa Kumme (trasa nr 2) oraz odcinek tuż obok Rindnerhütte, gdzie instruktorzy tradycyjnie rozpoczynają zajęcia ze swoimi klientami.
Do Flaschen
Omówiliśmy już zjazd w dół do Flaschen „czarną” trasą FIS-owską. Jednak dolną stację gondolki można osiągnąć także w inny sposób. Czerwone trasy nr 11 (Torrentalp) i 12 (Planedri) pozwalają na alternatywne szusowanie w dół. Torrentalp to 3-kilometrowy bardzo szeroki stok, dokładnie wzdłuż gondolki, od Rindnerhütte do stacji pośredniej (Mittelstation). Planedri to długie i łagodne przecinki w lesie (dwa warianty), aż do dolnej stacji. Nartostrada ma na tym odcinku aż 6 kilometrów długości. Listę zjazdów na dół uzupełnia nominalnie czarna Torrentstafel (nr 10), która prowadzi głęboką doliną od Rindnerhütte, do pośredniej stacji gondolki (długość 4 kilometry).
„Pechowa czternastka”
Na liście czarnych nartostrad w rejonie znajduje się także trasa nr 14… Niestety, odcinek ten będący jedyną możliwością zjazdu na nartach z Rindnerhütte wprost do Leukerbad nartostradą nie jest. Trasa ciasnymi zakosami trawersuje strome skaliste zbocze (między innymi poprzez oświetlony tunel) i pozwala jedynie przedostać się na dół. Nie jest to jednak ani przyjemne, ani łatwe. Większość narciarzy wybiera więc zjazd na dół kolejką Torrentbahn lub nartostradami do Flaschen, skąd do Leukerbad kursuje bezpłatny ski-bus.
Zjazd trasą nr 14 do przyjemnych nie należy. Jednak po pokonaniu pierwszych 400 metrów deniwelacji, docieramy do górnej stacji krzesełka Feuillerette (1917 m), skąd w dół zjazd znów zaczyna przypominać narciarstwo. Dwie czerwone trasy o długości 3 kilometrów pozwalają na dotarcie, bądź do dolnej stacji kolei Torrentbahn (trasa nr 15 Feuillerette), bądź do Maressen (trasa nr 16 Obere Maressen), skąd startuje wspomniane krzesło.
Krzesło na Feuillerette daje możliwość szusowania na nartach bez konieczności wjeżdżania na halę Rindner. Drugą opcją narciarską bez wyjeżdżania na Torrent jest stok szkoleniowy położony u stóp ściany Daubenhorn w samym mieście. Trzy orczyki na zapleczu hali sportowej Sport Arena, obsługują długi na 700 metrów stok, na który śmiało można wypuścić początkujących.
Apres-ski czyli nie tylko kąpieliska
Sposób spędzania czasu po nartach narzuca się sam. Ale warto wiedzieć, że obok kąpielisk termalnych w Leukerbad znajduje się także kompleks sportowy Sport Arena, w którym mieszczą się pełnowymiarowe lodowisko, korty do squash i tenisa, siłowania, sale fitness, boisko do gry w piłkę nożną oraz bulderowa ściana wspinaczkowa.
Ale wróćmy do meritum. Apres-ski w Leukerbad to obowiązkowa wizyta w basenach termalnych. Hotele cztero i pięciogwiazdkowe posiadają swoje własne baseny i centra wellness. Jednak wybierając inne kwatery także mamy wybór. W Leukerbad działają bowiem dwa miejskie, ogólnodostępne kąpieliska: Burgerbad (10 basenów) oraz Lindner Alpentherme (centrum wellness z dwoma basenami). Miejskie kąpieliska czynne są od 8 do 20. Ceny wejściówek oraz zabiegów wellness są zróżnicowane, ale z punktu widzenia narciarza najciekawszą wydaje się oferta połączonego karnetu narciarsko-kąpielowego o nazwie „Snow and Spa pass”.
Za 6-dniowy taki karnet zapłacimy 314 CHF. W cenie znajduje się wstęp na oba miejskie kąpieliska, oraz możliwość wykorzystywania całej infrastruktury wyciągowej na Torrent i Gemmi. Co ciekawe, w sytuacji zawieszenia kursowania kolei Torrentbahn z powodu wiatru, ski-pass pozwala na bezpłatne korzystanie z infrastruktury sportowej w Sport Arena.
Oczywiście centrum miasteczka oferuje także tzw. „nocne życie” (kluby, bary, puby), jednak wieczorem w Leukerbad dominuje raczej cisza i spokój. Jest to w równym stopniu zasługa opuszczonych miejskich szlabanów (pomiędzy 22 a 5 rano uniemożliwiają wjazd samochodów do ścisłego centrum), co familijnego klimatu, jaki tu panuje. Dzieci do lat ośmiu mają bezpłatny wstęp na kąpieliska oraz przejazdy kolejkami na Torrent i Gemmi, co sprawia, że Leukerbad jest wymarzonym celem dla rodzin z dziećmi. Czy będą to także polskie rodziny? W naszej opinii warto o tym pomyśleć.
Inne górskie atrakcje
Zimowe warunki w Leukerbad wykluczają wspinaczkę via ferratą Gemmi-Daubenhorn, która latem stanowi jedną z honorniejszych atrakcji nie tylko Leukerbad, ale i całego kantonu Wallis. „Żelazna perć” na Daubenhorn (2941 m) pokonuje niemal tysiąc metrów deniwelacji i wyposażona jest w 2100 metrów stalowych lin oraz 10 sekcji drabin. Wszystkich, którzy byliby zainteresowani tym górskim wyzwaniem, zapraszam do lektury specjalistycznego artykułu, jaki ukazał się na łamach grudniowego Magazynu Górskiego (MG nr 49).
Jednak wyjazd kolejką na przełęcz Gemmi (2350 m) zimą daje pewne możliwości. Poza podziwianiem pięknych widoków, można wybrać się na wędrówkę zimowymi szlakami wokół Daubensee oraz Lämmerboden, a także na odwiedziny w schronisku Lämmershütte. Na samej przełęczy Gemmi znajduje się także tor saneczkowy.
Komunikacja
Dotarcie do kantonu Wallis z Polski samochodem to w pierwszej kolejności wybór trasy dojazdu przez południowe Niemcy na Zurych (przez Norymbergę lub Salzburg). Już w Szwajcarii kierujemy się na południe i do kantonu wjeżdżamy od wschodu przez przełęcz Furka. Poruszanie się samochodem po centrum miasteczka nie jest możliwe pomiędzy 10 wieczorem a 5 rano. Dla gości przygotowano zespoły parkingów o łącznej pojemności 1400 pojazdów.
Godną rozważenia opcją jest podróżowanie po Szwajcarii w oparciu o doskonale zorganizowany system komunikacji publicznej (koleje i autobusy) i skorzystanie z udogodnień, jakie oferuje Swiss Travel System. Dotarcie do Zurychu np. samolotem pozwala zameldować się w Leukerbad w czasie poniżej 4 godzin. Od 8 grudnia 2007, kiedy otwarto tunel Lötschberg, ten czas skrócił się jeszcze o godzinę. Do samego Leukerbad docieramy autobusem z Leuk (kursują co godzinę). Leuk znajduje się na głównej magistrali kolejowej biegnącej doliną Rodanu z Brig do Martigny.
www.mojaszwajcaria.pl
www.swisstravelsystem.com
www.leukerbad.ch
www.burgerbad.ch, www.alpentherme.ch
