Jak ze schroniska PTTK udać się na Grzesia ze zjazdem na Polanę Chochołowską, a później, Doliną Starobociańską, do Hali Stara Robota i z powrotem? W jaki sposób dobrać odpowiedni sprzęt do skituringu i dlaczego kurniawa może być niebezpieczna? „Tatry na nartach. Przewodnik skiturowy” odpowie na setki podobnych pytań. To książka zarówno dla początkujących narciarzy-turystów, jak i zapalonych skiturowców.
Zawrat, Krzyżne, Szpiglasowa Przełęcz, przejście na nartach przez Czerwone Wierchy czy zjazd z Lodowej Przełęczy, Czerwonej Ławki, Koziego Wierchu – to historyczne trasy pionierów narciarstwa turystycznego w Polsce z początków XX wieku. Dzięki książce możemy podążać narciarskim śladem przodków. Chociaż narciarstwo wysokogórskie ma w polskich Tatrach ponad stuletnią tradycję, dopiero w połowie lat 90. moda na skituring odżyła na dobre. Piękne widoki, swoboda, atrakcyjne zjazdy i dzikość gór decydują o wzroście liczby polskich skiturowców.
Przewodnik powstał z myślą o tych, którzy nie lubią slalomu pomiędzy innymi narciarzami, unikają zatłoczonych stoków, kolejek do wyciągów, taśm ograniczających przestrzeń i sztucznego śniegu. W książce znajdziemy kilkadziesiąt propozycji wycieczek, o zróżnicowanym stopniu trudności, w polskich i słowackich Tatrach oraz szczegółowe mapy, ułatwiające zaplanowanie tras narciarskich. Przewodnik uzupełniają informacje historyczne i fragmenty tekstów pionierów narciarstwa oraz ponad 200 barwnych fotografii najpiękniejszych zakątków Tatr. Liczne praktyczne rady, wskazówki dla początkujących, aktualne adresy schronisk i przydatnych serwisów internetowych okażą się pomocne dla tych, którzy chcą dopiero rozpocząć swoją przygodę z narciarstwem wysokogórskim.
Przewodnik został wydrukowany w całości na przyjaznym środowisku i wodoodpornym papierze syntetycznym SYNPAP. Pozwoli to tatrzańskim skiturowcom korzystać z książki w terenie, niezależne od warunków meteorologicznych.
Wojciech Szatkowski – ur. 1966 r., narciarz wysokogórski, przewodnik tatrzański, historyk, pracownik Muzeum Tatrzańskiego, uprawia narciarstwo wysokogórskie od 1984 r. W Tatrach dokonał w sumie ok. 450 różnych wycieczek narciarskich i zjazdów, wariantów tychże zjazdów i mniejszych wariancików, zarówno w Tatrach Zachodnich, jak i Wysokich. Jeździł na nartach także w innych górach. W 2000 r. był, z Janem Trzebunią i Andrzejem Marciniakiem, pomysłodawcą i organizatorem międzynarodowych zawodów w ski-alpinizmie, Pucharu SN PTT im. Józefa Oppenheima. Zawody te są rokrocznie organizowane w rejonie Doliny Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich (za wyjątkiem 2011 r.); a w roku 2004, 2006, 2009 miały rangę Mistrzostw Polski w tej dyscyplinie, 2005 – Finału Pucharu Europy Środkowej w ski-alpinizmie, a wzięli w nich udział ski-alpiniści z Czech, Słowacji i Polski. Zorganizował lub współorganizował już 13. edycji tych zawodów. W 2008 r. był, wraz z Leszkiem Behounkiem, inspiratorem organizacji Biegu Wysokogórskiego im. Franciszka Marduły (pierwszego biegu wysokogórskiego w Zakopanem) przez Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” Gniazdo w Zakopanem, (kierownik trasy tych zawodów w l. 2008-2009, uczestnik 2009). W latach 2009-2013 dyrektor zawodów „Budrem” Klubu Wysokogórskiego Zakopane w ski-alpinizmie. 2012 r. organizator i dyrektor biegu górskiego na Wołowiec i Rakoń w Tatrach Zachodnich. Uczestnik zawodów w ski-alpinizmie im. Piotra Malinowskiego, Memoriału Jana Strzeleckiego, Pucharu Polar Sportu, Józefa Oppenheima, XXI Trofeo Carlo Marsaglia, Pucharu Parków Narodowych i finału Pucharu Świata w ski-alpinizmie ISMF w Zakopanem 2011 (zawsze w kategorii amatorskiej). Członek Komisji Narciarstwa Wysokogórskiego PZA 2006. Członek klubu sportowego SN PTT 1907 Zakopane – najstarszego klubu narciarskiego w Polsce. Ukończył kurs przewodników tatrzańskich, jest przewodnikiem tatrzańskim III klasy. Współpracownik „Tatr”, „Ski Magazynu”, „Zakosu”, „Dziennika Polskiego”, „Taternika”, gdzie publikuje teksty o górach.
