Alta Badia to nazwa, którą z pewnością zna większość miłośników narciarstwa na świecie. Miejscowość, leżąca w samym sercu Dolomitów, uznawanych za jedne z najpiękniejszych gór na świecie, oferuje nie tylko świetny ośrodek narciarski, ale przede wszystkim kojarzona jest z cyklicznie rozgrywanymi zawodami Alpejskiego Pucharu Świata.
Charakterystyczne dla Dolomitów jest to, że nie tworzą typowych grani górskich, ale są jakby wyspami – grupami szczytów, oddzielonych dolinami. Kolory skał tworzących szczyty Dolomitów zmieniają się w ciągu całego dnia pod wpływem słońca. W zachodzącym słońcu wyglądają tak pięknie, że narciarze przystają na stokach i podziwiają i fotografują wspaniałe kolory: najpierw ciepły róż, potem czerwień aż po aksamitny fiolet. Potwierdzeniem, iż Dolomity są jednymi z najbardziej atrakcyjnych gór świata, jest ich wpisanie w 2009 roku na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.
Region Alta Badia to sześć ladyńskich wiosek, leżących u stóp Masywu Sella (3150 m): Colfosco leżące na wysokości 1645 m (najwyżej zamieszkane miejsce w Alta Badia), Corvara (1568 m), San Cassiano (1537 m), La Villa (1433 m), Badia (dawniej Pedraces) i La Val.
Ośrodek narciarski Alta Badia jest usytuowany na wysokości 1324 – 2550 m. Stacja oferuje 130 kilometrów doskonale przygotowanych i utrzymanych, różnorodnych tras, pokrytych śniegiem od końca listopada do początku kwietnia. Trasy obsługuje 59 wyciągów, w tym: 1 tramwaj szynowy, 1 kolej linowa, 8 kolejek gondolowych, 31 krzesełek, 12 orczyków i 6 wyciągów dywanowych. Słońce świeci tu 300 dni w roku!
16 grudnia 2012 na trasie Gran Risa w La Villa odbędzie się już 27 edycja słynnych zawodów Alpejskiego Pucharu Świata. Właśnie dzięki Pucharowi Świata Alta Badia na trwałe weszła do czołówki najlepiej kojarzonych stacji narciarskich w Dolomitach. Sława zobowiązuje, więc poza znakomitymi trasami Alta Badia oferuje mnóstwo luksusowych hoteli i wiele restauracji, w których podawane są dania kucharzy wyróżnionych przez przewodnik kulinarny Michelin. Najbardziej znana restauracja to St. Hubertus w Hotelu Rosa Alpina w miasteczku San Cassiano. Miałam ogromną przyjemność poznać jej właściciela i mistrza kuchni – Norberta Niederkoflera (zdobył dla St. Hubertus dwie gwiazdki Michelin). Podczas krótkiej rozmowy dowiedziałam się, że idea jego kuchni to prostota, uczciwość i powrót do pierwotnych smaków. Mistrz do swoich potraw używa głównie lokalnych składników. Muszę też wspomnieć o wspaniałej kolacji w restauracji La Ghana w Hotelu Cristallo, słynącej z lokalnych potraw, głównie mięsnych. Na kolację podano mięsa, grzyby i inne przysmaki z miejscowych lasów. Zresztą w Alta Badia – jak na Włochy przystało – smacznie można zjeść w każdej restauracji i w każdym schronisku na stokach. Wszędzie można zamówić pierożki ze szpinakiem, tzw. „turtes”, speck, golonki, kotlety, żeberka, a na deser ciepły – typowo tyrolski strudel z waniliowym sosem.
Festiwal Wina i Nart
Odwiedziłam Alta Badia na zaproszenie Południowego Tyrolu przy okazji corocznego Festiwalu Wina i Nart. Zamieszkałam w miasteczku La Villa. Jest tu dużo hoteli i pensjonatów, kilka wygodnie położonych wypożyczalni sprzętu narciarskiego, sklepy i dużo restauracji. Gondolą, która rusza wprost z miasteczka, wjeżdżamy na łagodne stoki Piz La Ila i ruszamy na nartach do górskiej chaty Bioch (2079 m), następnie udajemy się do chaty I Tabla, a na lunch zatrzymujemy się w Piz Arlara. Dzień na nartach kończymy w kultowym Club Moritzino. „Żyć nie umierać”: wszędzie degustujemy najlepsze wina z Tyrolu Południowego, lokalne sery, speck i chleb. Na „szlaku degustacji” dominowały trasy niebieskie. Cały region narciarski Alta Badia znany jest jako świetne miejsce dla narciarzy poszukujących relaksu i dla rodzin z dziećmi. Ponad połowa tras tj. ok. 70 km, jest oznaczona na niebiesko. Na rozległych stokach Piz La Ila (2077 m), Piz Sorega (2003 m) i Pralongia (2157 m) trasy narciarskie są łagodne, długie, doskonałe do jazdy szerokim skrętem. Ze stoków Pralongia można zrobić długą wycieczkę przez stok Cherz (2088 m) w grani Piz Boe (3450 m), stąd czerwoną, długą trasą przejeżdżamy do Corvary, a następnie kolejną czerwoną trasą wracamy do Colt Alt (2000 m). Sporo przyjemnych, łagodnych tras jest też wokół wioski Colfosco.
Dla bardziej zaawansowanych narciarzy proponuję kilka czerwonych zjazdów z Colt Alt, czarny zjazd Vallon na Piz Boe, zaczynający się pod skałami Selli oraz najdłuższy szlak w regionie Lagazuoi/Lagazio: 8,5 km, różnica poziomów 1058 m, z pięknymi trasami przez Armentarola do San Cassiano. Z Piz La Ila do miejscowości La Villa schodzi trudna, czarna trasa Pucharu Świata, Gran Risa (około 1,3 kilometra, różnica poziomów 652 m). Trasa ma takie nachylenie stoku, zwłaszcza w środkowej części, że budzi respekt nawet u zaawansowanych narciarzy. Przez las prowadzi łatwiejszy, oznaczony na czerwono, długi objazd. Żeby wrócić na Gran Risa, musimy skorzystać z chyba najkrótszej kolejki linowej świata: kabiny, która przewozi narciarzy przez drogę do właściwego wyciągu.
Sella Ronda
Alta Badia leży przy słynnej trasie Sella Ronda, biegnącej wokół Masywu Sella. Sella Ronda to szalona karuzela narciarska, która umożliwia przejechanie czterech słynnych przełęczy na nartach w ciągu jednego dnia: Passo Pordoi – Passo Campolongo – Passo Gardena – Passo Sella. Sella Ronda stanowią zespół wyciągów i tras zjazdowych, połączonych ze sobą o łącznej długości prawie 60 km! Większość tras to zjazdy o średniej trudności. Aby przejechać Sella Rondę należy wykupić skipass DolomitiSuperski, który pozwala korzystać z 450 wyciągów i kolejek linowych i z 1200 km nartostrad w niemal całych Dolomitach.
Dodatkowe atrakcje
Dolomighty breakfast – śniadanie na stoku: o 7 rano jedziemy busem do wioski Corvara, stąd ratrak zawozi nas do chaty Colt Alt (2000 m). Przy pierwszych promieniach słońca, z piękną panoramą Dolomitów jemy pyszne śniadanie, a potem zjeżdżamy nietkniętym jeszcze przez nikogo stokiem.
W Corvara jest kilka wodospadów, które po zamarznięciu są wykorzystywane do wspinaczki lodowej (ice climbing).
Jest tu oczywiście możliwość jazdy freeride, czyli poza przygotowanymi stokami w puchu. Najbardziej znane są zjazdy z Val Mezdi w grupie Sella oraz z przełęczy Passo Valparola w stronę Armentarola.
Apres-ski
Po dniu na nartach mieliśmy długi przystanek w Clubie Moritzino. Tym razem zabawa trwa na zewnątrz, pijemy Veneziano, tańczymy w butach narciarskich. Niektórzy specjalnie przyjechali tu gondolą na imprezę, bez nart.
Dojazd
Najlepszy dojazd z Polski wiedzie przez Cieszyn, Wiedeń i Spittal, a następnie przez Lienz we Wschodnim Tyrolu. Stamtąd docieramy do Bruneck i za Bruneck skręcamy w drogę S244 w lewo na St. Vigilio. Po pokonaniu przełęczy jesteśmy w Alta Badia. Można też jechać przez Innsbruck, następnie do Przełęczy Brenner. Od przełęczy jedzie się włoską autostradą A22 na Bolzano. Po ok. 40 km za Brenner zjeżdżamy w Bressanone (Brixen) na Bruneck i przed Bruneck w prawo na St. Vigilio.
