Wiodący producenci nart oferują rokrocznie po ok. piećdziesiąt ich modeli. Trudno się dziwić, że narciarze, a często również, niestety , sprzedawcy mogą mieć problemy z dobraniem sprzętu.
Aby pomóc w decyzji, warto przeanalizować kolekcje sprzętu i przyporządkować narty – zależnie od ich przeznaczenia – do różnych grup docelowych. Zadanie to jest jednak niełatwe, bo producenci stosują często własne nazewnictwo grup, odpowiadające ich polityce marketingowej.
Szczęśliwie ujednolicanie nazewnictwa wymusza rynek. Zwłaszcza w wielkopowierzchniowych sklepach, w których sprzedawany jest sprzęt wielu marek, w trosce o przejrzystość całej oferty, a tym samym ułatwienie klientom wyboru, poszczególne modele nart muszą być posegregowane w grup.
Tajniki terminów
W trakcie wybierania nart (ale też, na przykład, podczas doskonalenia umiejętności pod okiem instruktora lub trenera) przydaje się znajomość kilku terminów, używanych do scharakteryzowania nart. I tak:
- Promień skrętu – to promień okręgu, który teoretycznie stworzyłaby podczas skrętu przedłużona krawędź równo obciążonej narty. Przykładowo, równo obciążona krawędź narty o promieniu 12,5 m przy długości 165 cm, precyzyjnie ułożona na śniegu może wycinać łuk o promieniu równym właśnie 12,5 m. Praktycznie promień skrętu jest zmienny dla danej krawędzi i zależny od obciążenia narty, rodzaju podłoża, dynamiki jazdy, wagi narciarza etc.
- Talia nart – to najwęższy punkt nart znajdujący się zazwyczaj pod butem.
- Taliowanie – to sposób na określenie parametrów kształtu narty. Przykładowo, taliowanie podawane dla narty slalomowej jednego z producentów wynosi 118,5/66,5/102,5 przy długości narty 165 cm. Oznacza to, że narta ma 118,5 mm w najszerszym fragmencie dziobu, 66,5 mm pod butem, czyli w talii, oraz 102,5 w najszerszej części piętki (czyli tyłu). Nic dodać nic ująć – jak znalazł nasuwa się porównanie do kobiecej talii lub, jak kto woli, kibici.
- Długość nart – choć wszyscy producenci podają ją w centymetrach, może jednak niekiedy wprawić w zakłopotanie. Jedni mierzą ją bowiem po krzywiźnie narty, a inni – klasycznie, jak wzrost człowieka.
- Powierzchnia nart – czyli powierzchnia kontaktu obciążonych nart ze śniegiem. Producenci zazwyczaj nie podają tego parametru, tymczasem jest on nader istotny. Im większa bowiem powierzchnia ślizgów, tym narty bardziej nadają się do jazdy poza wyznaczonymi trasami po miękkim, głębokim śniegu. I odwrotnie: narty o małej powierzchni przeznaczone są do jazdy po przygotowanych, twardych trasach, gdzie nie ma obaw, że będą się zapadały.
- Sztywność wzdłużna (tzw. flex) – tego parametru producenci również nie podają z wyjątkiem modeli dla zawodników (Rennservice). Generalnie: wraz ze wzrostem wagi lub poziomu jazdy narciarza sztywność narty powinna być większa (chociaż nie można uznać tego za regułę absolutną). Najlepiej radzą sobie z doborem tego parametru zawodnicy lub bardzo doświadczeni narciarze, często sugerując się flexem sprawdzanym metodą empiryczną, czyli badaniem elastyczności nart poprzez ich wyginanie wzdłużne, co przyprawia o zawał serca mniej obytych sprzedawców.
- Sztywność poprzeczna nart – rzadko podnoszona cecha, charakteryzująca narty z wyższej półki i zawodnicze. Otóż narta prowadzona na krawędziach z dużą prędkością podlega w skręcie mocnym obciążeniom, wywołanym siłami odśrodkowymi. W efekcie pojawia się tendencja do wyginania się przodów i tyłów nart względem ich środka w osi narty. W stop-klatce narta przypomina wtedy śmigło samolotu. Podczas jazdy sportowej efekt „śmigła” powoduje, że krawędź narty przestaje idealnie wycinać i kontrolować skręt, a w efekcie nie jedzie po tym torze, który wybrał zawodnik. Konsekwencją może być spóźniony skręt i zbyt niskie wejście w bramkę. Po dłuższym czasie użytkowania, pod wpływem kolejnych setek odkształceń, narta traci równą powierzchnię, co w praktyce uniemożliwia w serwisie idealne wyrównanie ślizgów i nałożenie struktur na całej ich powierzchni.
- Rocker – to nowa, i rewolucyjna na miarę carvingu, technologia w budowie nart: uniesione na pewnym odcinku dzioby, a w niektórych modelach również tyły, nart powodują, że są one bardziej uniwersalne, chociaż dobiera się je dłuższe niż dotychczas. Podczas jazdy z małą prędkością na płaskich nartach modele z rockerem mają krótszy obszar kontaktu ze śniegiem. Są więc łatwe w manewrowaniu i bardziej skrętne. Z kolei przy większych prędkościach i jeździe na krawędziach w fazie sterowania, narty z rockerem zaczynają przylegać całą powierzchnią krawędzi do śniegu. Są wtedy realnie dłuższe, a więc stabilniejsze – zapewniają więc lepszą kontrolę i komfort w jeździe długim skrętem. Rocker – jak kiedyś carving – stał się obecnie motorem napędowym rozwoju narciarstwa.
- Konstrukcja sandwich – to technologia budowy nart, polegająca na sklejaniu ze sobą wielu warstw rozmaitych materiałów i komponentów, odpowiadających za walory skrętne sprzętu. To konstrukcja droga w produkcji, lecz dająca możliwość idealnego dopasowania sprzętu (m. in. sztywności) dla konkretnego zawodnika. Ten typ budowy nart stosuje się często m. in. w grupach Race, Freeski lub ekskluzywnych konstrukcjach niektórych marek.
- Konstrukcja Cup – to technologia, która jako szkielet do budowy nart wykorzystuje gotową formę wypełnianą stopniowo warstwami odpowiadającymi za warunki trakcyjne narty. Narty w konstrukcji CUP są odporne na uszkodzenia zewnętrzne i zarysowania, długo więc zachowują pierwotny, zewnętrzny wygląd i walory jezdne.
- Płyta pod wiązaniem – to nie gadżet. Jest zamontowana tak, aby mogła swobodnie „pływać” nad powierzchnią narty. Jej zadaniem jest : zniwelowanie przesztywnienia narty w okolicy pod butem spowodowanego jego sztywną podeszwą (które sprawia, że narta nie pracuje na całej długości, na nierównościach terenu, utrudniając sterowanie). Podniesienie buta nad powierzchnię narty, tak aby w dynamicznym, funcarvingowym skręcie skorupa nie dotykała śniegu (co może powodować utratę kontroli krawędzi narty nad wykonywanym skrętem) oraz przeniesienie impulsu skrętnego, który przekazuje narciarz, z okolicy pod butem na dzioby i tyły nart.
Narty różne i różniaste
Rozmaite modele nart przyporządkowywane są dziś najczęściej do takich oto kategorii (podział ten co jakiś czas bywa modyfikowany za sprawą pojawiających się innowacji technologicznych, trendów w technice jazdy, mód i potrzeb marketingowych):
- Grupa Race World Cup/FIS
To narty sportowe do konkurencji alpejskich, o parametrach technicznych określonych przez FIS. A więc:
1. Narty Slalomowe SL
Przeznaczone są do jazdy z dużą prędkością, skrętami o krótkim promieniu inicjowanymi na krawędziach, po twardych, najczęściej sztucznie zaśnieżanych, trasach o dużym i bardzo dużym nachyleniu.
Charakteryzują się niewielką długością i krótkim promieniem skrętu oraz bardzo wąskim taliowaniem w obszarze pod butem.
2. Narty do Slalomu Giganta GS
Przeznaczone są do jazdy z dużą i bardzo dużą prędkością, skrętami o długim promieniu, na twardych, najczęściej sztucznie dośnieżanych trasach o dużym i bardzo dużym nachyleniu. Charakteryzują się znaczną długością i długim promieniem skrętu oraz bardzo wąskim taliowaniem zarówno w obszarze pod butem, jak w dziobach i piętkach.
3. Narty do Super Giganta GS
Przeznaczone są do jazdy z bardzo dużą prędkością, skrętami o długim promieniu, na twardych, najczęściej sztucznie dośnieżanych trasach, o dużym i bardzo dużym nachyleniu. Charakteryzują się długością nieakceptowaną we współczesnym narciarstwie amatorskim oraz równie długim promieniem skrętu.
4. Narty do Biegu Zjazdowego
Przeznaczone do jazdy z bardzo dużą prędkością, skrętami o bardzo długim promieniu na specjalnie przygotowanych i zazwyczaj zamkniętych dla zwykłego śmiertelnika trasach, otwieranych jedynie na czas rozgrywania zawodów i treningi.
Narty sportowe z grupy Race World Cup/FIS poza modelami SL i GS, są praktycznie niedostępne w handlu detalicznym. Używając przenośni do świata sportów samochodowych narty z tej grupy można porównać do bolidów Formuły 1. Są piekielnie szybkie, ale wyżyłowane, więc nie daruje im się długiego życia (cieńsze krawędzie i ślizgi, brak zabezpieczeń przeciwko mechanicznym uszkodzeniom zewnętrznym etc). Nie są to jednak wystarczające powody, aby dobry narciarz nie mógł spróbować ich ujarzmić.
- Grupa Race Carve
To narty o zbliżonych parametrach konstrukcyjnych do sportowych SL i GS, jednak o szerszym zakresie długości, promienia skrętu, taliowania itp. Dzięki temu mogą po nie sięgnąć narciarze o zacięciu sportowym, niekoniecznie będący zawodnikami.
W zależności od wybranego modelu pozwalają na jeżdżenie po przygotowanych, twardych trasach ze średnią i dużą prędkością, krótkim lub dłuższym skrętem. Szeroki zakres długości daje możliwość choćby idealnego dopasowania ich przez narciarzy o różnym wzroście. Podobne zróżnicowanie panuje jeśli chodzi o promień skrętu, taliowanie oraz… ceny.
Jest to więc grupa uniwersalnych nart o sportowym charakterze na przygotowane trasy. Ponownie sięgając po porównania z dziedziny motoryzacji: narty z grupy Race to sportowe samochody z najwyższej półki. Znakomicie jeżdżą po przygotowanych drogach, a uwielbiają autostrady – prowadzić zaś może je każdy kierowca.
Narty z grupy Race na sezon 2013/14 w większości wyposażono w jedną z odmian rockera, dodatkowo podnoszącego ich walory skrętne.
- Grupa All Mountain
To narty najbardziej uniwersalne. Dzięki poszerzonemu – w porównaniu do nart Race – taliowaniu, zwiększeniu powierzchni ślizgów, zróżnicowanemu promieniowi skrętu w zależności od modelu, szerokiemu zakresowi długości oraz zastosowaniu systemu rocker, narty All Mountain dają wysoki komfort jazdy w zróżnicowanych warunkach terenowych i różnym rodzajem skrętów.
I tak, dzięki stosunkowo krótkiemu promieniowi skrętu i rockerowi, All Mountain’y idealnie trzymają na twardych trasach w krótkim skręcie. Z kolei ich większa – w porównaniu do nart SL – długość daje pewność doskonałego sterowania w długim skręcie przy większej prędkości. Poszerzone taliowanie, a w efekcie większa powierzchnia ślizgów, zapewniają świetne osiągi trakcyjne w jeździe poza trasami, w świeżych lub wiosennych śniegach.
W grupie All Mountain znajdziemy narty zarówno dla początkujących, jak wytrawnych narciarzy. Są one również idealnym rozwiązaniem dla osób o „ponad normatywnych” gabarytach, dla których z uwagi na wagę i wzrost zabrakło odpowiednio sztywnych i długich nart z grupy Race. Najwyższej klasy narta All Mountain o stosunkowo krótkim promieniu skrętu może w tym przypadku okazać się wybawieniem.
Nie bójmy się nart uniwersalnych! Chociaż u nas ciągle jeszcze „slalomki” są niedościgłym obiektem westchnień, to w krajach alpejskich All Mountain’y są najczęściej kupowanymi nartami, będąc swoistym łącznikiem pomiędzy grupami Race i Freeride.
W świecie samochodów, odpowiednikiem grupy All Mountain są auta SUV: podczas jazdy wygodne i komfortowe, znakomicie prowadzą się na autostradach i normalnych szosach, nie bojąc się górskich dróg i leśnych traktów.
Fischer Hybrid 8.5 Ti
- Grupa Freeski
Freeskiing stał się ostatnio bodaj najdynamiczniejszym trendem w narciarstwie, a przez to lokomotywą branży. Dla wielu jest zimowym odpowiednikiem outdoorowo -ekstremalnych pasji letnich.
Nie przez przypadek po raz pierwszy w historii narciarstwa zjazdowego konstrukcja z innej grupy – w postaci genialnego rockera – wdarła się przebojem do kategorii Race.
1. Narty Freeride to prawdziwe maszyny do jazdy poza przygotowanymi trasami. Konstrukcyjnie przygotowano je do zjazdów terenowych, w kuluarach, żlebach lub w lesie, po puchu lub w ciężkim śniegu. Są dłuższe i szersze niż te z innych grup. Mają przez to większą powierzchnię ślizgów, dając doskonałą „wyporność” w świeżych śniegach. Wyposażono je w potężny rocker w dziobach i tyłach nart, pozwalający na płynne lądowanie po skokach z kuluarów, poprawiający skrętność w wąskich żlebach i zdecydowanie ułatwiający jazdę tyłem. Dotychczas zawodnicy freeride musieli borykać się z problemem nurkowania dziobów pod śniegiem i korygowanie tego poprzez odchylanie się do tyłu. Gorzej było wrócić do zrównoważonej pozycji. Rocker sprawia, że dzioby nart „wypływają” ponad powierzchnię śniegu, umożliwiając freeriderowi zachowanie prawidłowej sylwetki zjazdowej – takiej, jaka obowiązuje w narciarstwie alpejskim.
W rasowych nartach do freeride musimy się liczyć z długim promieniem skrętu. W świeżych śniegach inicjowanie skrętu na krawędziach ma mniejsze znaczenie niż na przygotowanym podłożu.
W grupie nart Freeride znajdziemy jednak kilka modeli – od tych dla zawodników – Big Mountain, po przeznaczone dla mniej zaawansowanych narciarzy off piste. Te mają mniejszą powierzchnię i krótszy promień skrętu. Są za to bardziej uniwersalne i mogą być wykorzystane także do jazdy po przygotowanych trasach. Ale wszystkie narty tej grupy są mocne niczym prawdziwe terenowe samochody.
2. Narty do parku Park & Pipe są przeznaczone do jazdy w snowparkach po railach i skoczniach. Ich konstrukcje są niezwykle wytrzymałe, aby mogły podołać tysiącom lądowań. Także krawędzie muszą być odporne na kontakt ze stalą raili. Wiązania montuje się zazwyczaj centralnie na środku narty, tak aby były one wyważone podczas wykonywanych w powietrzu ewolucji obrotowych niczym wirniki śmigłowca. Niektóre modele nart do freestyle przeznaczono do skoków ze skał w dziewiczym terenie. Na nartach freestyle’owych można swobodnie jeździć w różnych warunkach terenowych, podobnie jak na tych z grup Freeride i All Mountain.
- Grupa BBR
Tak… pozwoliłem sobie na wyodrębnienie tej dodatkowej grupy na bazie stworzonej przez Salomona konstrukcji BBR. Bo choć wzbudza ona kontrowersje, to narty na niej oparte przebojem zajęły miejsce wśród wiodących modeli.
Wygląd BBR’ów jest na tyle futurystyczny, że na początku odstrasza niektórych potencjalnych testerów. Szczególnie agresywnie wyglądają dzioby. Ale Bertrand Krafft, czyli ich konstruktor zwany w firmie „Beberem”, wiedział co robi. Właśnie w głębokim, kopnym śniegu ten kształt pozwala dziobom szybciej wyskoczyć na powierzchnię, w efekcie czego narciarz nie musi odchylać się do tyłu i może cały czas zachować prawidłową i skuteczną sylwetkę.
Salomon BBR7.5
BBR jednak to nie tylko kształt i wygląd. Konstruktorom udało się wprowadzić kilka technologii, które zastosowane z wyczuciem stworzyły nową jakość. Pierwszą z nich jest tzw. V-shape, czyli wzorowana na kształcie deski surfingowej geometria nart w kształcie V – z charakterystycznym dziobem, szerszym o ponad 30 mm od tyłów nart oraz z wąską, nie przekraczającą 90 mm, talią.
Jak wiadomo, dzioby nart pełnią niejako rolę kierownicy, reagując na impuls skrętny. Szerokie łopaty dziobów BBR, wyposażone w rocker, sprawiają nadto, że narta ma charakter fun – co w połączeniu z krótkim promieniem skrętu (BBR 9.0 to 12,5 m przy długości 176 cm) nadaje jej cechy narty funcarvingowej. Jednocześnie duża powierzchnia dziobów powoduje, że znakomicie radzą sobie poza trasą.
Z kolei obszar pod butem – czyli talia – to „podwozie” narty odpowiedzialne za trzymanie krawędzi i pewność sterowania. Wąska talia BBR (w modelu 9.0 ma 88 mm przy długości 176 cm), gwarantuje trzymanie na krawędziach niemalże jak w nartach grupy Race.
Wreszcie tyły nart to, by znów użyć motoryzacyjnej terminologii, odpowiednik pedału gazu – jeśli są agresywnie naostrzone lub mają specjalny kształt, to wyjście ze skrętu odbywa się z dużym przyspieszeniem. W BBR’ach piętki są o wiele węższe niż dzioby, więc wyjście ze skrętu jest spokojne i płynne. Te cechy konstrukcyjne sprawiają, że BBR są nartami o niebywałej wszechstronności, znakomicie jadąc zarówno po twardych, przygotowanych trasach, jak poza nimi.
- Grupa „Woman”
Skończyły się czasy, kiedy kobiety jeździły na marnych nartkach typu All-round. Dziś konstrukcje dla pań uwzględniają zarówno ich budowę anatomiczną, jak wrażliwość estetyczną.
Kobiety o identycznym jak mężczyźni wzroście są od nich przeważnie lżejsze o około 20 proc. Dlatego damskie narty są zdecydowanie lżejsze. Panie dysponują także o wiele dłuższymi niż panowie nogami, czyli mają wyżej położony środek ciężkości. A że równocześnie mają o wiele mniejsze stopy, więc efektem jest tendencja do odchylania sylwetki w tył. Stąd też wielu producentów zdecydowało się na takie wyprofilowanie nart lub wiązań, by zrównoważyć sylwetkę narciarek.
Damskie narty są wreszcie zawsze na bieżąco z modą. Ich szata graficzna zawiera kolory lub detale, które w danym sezonie są trendy. Chodzi m. in. o to, by panie nie miały problemów z dopasowaniem wyglądu swoich nart do najmodniejszych akurat ciuchów. Nie przez przypadek w wiodących firmach narciarskich za kolekcje damskie odpowiadają zwykle kobiety – najczęściej byłe zawodniczki.
W grupie nart „Woman” znajdziemy modele reprezentujące grupy opisywane powyżej – od nart do konkurencji alpejskich i jazdy po trasie, przez uniwersalne All Mountain’y na każdy teren aż po modne Freeski.
- Grupa Skitour
Narty skiturowe są idealnym wyborem dla pasjonatów górskich wędrówek i jazdy w dziewiczym terenie. Wraz ze stosownymi butami, wiązaniami, fokami, nożami lodowymi i kijkami teleskopowymi, umożliwiają podchodzenie w terenie nawet o alpejskim ukształtowaniu, a po osiągnięciu celu oraz zdjęciu fok i prostym przestawieniu wiązań i butów – swobodny zjazd.
Ze względu na swą wielozadaniowość, narty do skitouru są lżejsze od klasycznych konstrukcji zjazdowych i posiadają patenty służące do mocowania fok. W grupie nart skiturowych znajdziemy zarówno lekkie jak biegówki modele dla zawodników lub miłośników podchodzenia i długich wycieczek, jak i cięższe, przeznaczone dla tych, którzy preferują zjazdy, a podejście traktują tylko jako sposób dotarcia do najbardziej atrakcyjnych miejsc.
Skitouring przeżywa wielki – i zasłużony – renesans. Wszak funkcje podchodzenia i zjazdu spełniały pierwsze narty – prototypy współczesnego sprzętu. Sprzęt skiturowy jest też zimą podstawowym narzędziem pracy ratowników górskich, bo pozwala na dotarcie do miejsca wypadku niezależnie od terenu i rodzaju śniegu, a potem na szybki transport poszkodowanych w dół.
- Grupa nart dla dzieci
Dzieci są oczkiem w głowie producentów sprzętu narciarskiego. Po prostu: jeśli połkną bakcyla narciarstwa, to do końca życia zostaną fanami tej dyscypliny, a może i klientami marek, z którymi zaczynali ją uprawiać. Ba, niektórzy może sięgną też po laury sportowe.
Fischer RC4 WC GS Junior
Narty dla dzieci dzielą się na dwie grupy. W pierwszej znajdziemy uniwersalne nartki dla dziewczynek i chłopców – naśladujące designem narty rodziców. Będą tam więc klony nart sportowych, All Mountain i Freeski. Druga grupa to narty sportowe dla młodych zawodników. Produkowane są w technologiach zbliżonych do tych najbardziej zaawansowanych, używanych przez dorosłych zawodników. I podobnie jak one nie są dostępne w handlu.
Wybór grupy
Wyboru grupy dokonujemy według kryterium rodzaju tras, po których będziemy najczęściej zjeżdżać.
Wybór modelu
1. Zaawansowania w jeździe na nartach i stylu jazdy: im wyższy poziom jazdy, tym sensowniej jest wybrać któryś z najwyższych modeli z danej grupy.
2. Swojej wagi i budowy ciała: jeżeli narciarz jest mocnej budowy ciała, za którą idzie stosowna waga, to powinien sięgnąć po wyższe modele w danej grupie (i odwrotnie).
3. Ilości dni spędzanych na nartach w sezonie: jeśli jeździmy dużo, to warto wybrać wyższy model z danej grupy (zwykle jest to bowiem powiązane z solidnością wykonania). Znaczenie ma też oczywiście zasobność portfela. Jeśli nie jest on akurat pustawy, to lepiej postawić na wyższy model z danej grupy, bo dostanie się w zamian produkt wyższej jakości.
Wybór długości
Po pierwsze, warto pamiętać, że buty narciarskie plus płyta pod wiązaniem to dodatkowe 4-6 cm „wzrostu”. Ponadto trzeba wziąć pod uwagę, że poza wzrostem na dobór długości nart mają wpływ: waga narciarza, jego umiejętności, styl jazdy i ogólna kondycja.
Im wyższej dokonamy samooceny, to na tym dłuższe narty – oczywiście w zakresie dopuszczalnych widełek – możemy sobie pozwolić. Przed epoką rockera obowiązywały następujące parametry doboru długości nart:
Z nastaniem rockera wiele się zmieniło. Dzięki tej technologii narciarz otrzymał nartę, która będąc dłuższą przy wykonywaniu technik rotacyjnych lub kątowych, zachowuje się tak, jakby była nieco krótsza. Dopiero przechodząc na dynamiczny skręt na krawędzi, odzyskuje swoją realną długość.
Tym samym zaletą nart z rockerem jest zwiększona manewrowość krótkiej narty oraz stabilność w skręcie narty długiej. Stąd wybierając dla siebie model wyposażony w rocker, można spokojnie dodać kilka centymetrów do długości, która wynika z tabel doboru.
Przyzwyczajeni do krótkich nart mają często opory przed sięgnięciem po dłuższe narty. Nie ma się jednak czego obawiać – trzeba spróbować. Poniższe tabele mogą być pomocne przy doborze długości nart z rockerem. Najlepszym jednak rozwiązaniem będzie wzięcie udziału w testach nart i dopiero w oparciu o to doświadczenie wybranie optymalnej długości.
- Jeśli większość czasu spędzasz na przygotowanych trasach >60% to pozostań przy sugerowanej długości.
- Jeśli większość czasu spędzasz poza trasą lub w miękkich śniegach >60% to dodaj 5cm W ten sposób możemy w przybliżeniu określić, jaką długość potrzebujemy.
- W przypadku nart Freeride lub Park & Pipe dobór jest zdecydowanie indywidualny. Od doświadczenia narciarza zależy także sposób montażu wiązań.
- W grupie BBR ze względu na rocker i wydłużony dziób, można dołożyć kilka dodatkowych centymetrów.
Większość nart jest sprzedawanych w komplecie z wiązaniami. Jeśli jednak nasza waga zdecydowanie nie koreluje ze wzrostem, to warto przyjrzeć się skali naszych wiązań. Siła wypięcia ustawiona wedle skali DIN powinna znajdować się w okolicy środka skali, a nie blisko jej wartości granicznych. Nowe wiązania i ich ustawienia warto nadto sprawdzić na przyrządzie do diagnostyki do wiązań narciarskich Jetbond.
Czy logo jest ważne?
Wszystkie wiodące marki produkują narty o zbliżonych parametrach i jakości wykonania. Rzecz w tym, że spośród podobnych modeli z danych grup te pochodzące od jednego producenta mogą nam bardziej pasować (czy, mówiąc potocznie, „siąść”) niż te od konkurencji. Dlatego przed zakupem warto pojeździć na nartach różnych firm. Obecnie przedsezonowe testy nart organizuje większość producentów i renomowanych sklepów. To najlepszy sposób doboru nart, którego nigdy nie zastąpią dyskusje na rozmaitych internetowych forach.
Tomasz Osuchowski
